De la littérature au cinéma, transformation d'une écriture : le nouveau roman français et iranien et le cas de Bahman Farmânâra

From literature to cinema, transformation of a writing : the French and Iranian “new roman” and the case of Bahman Farmânâra

از رمان تا فیلم تحولات ساختار نوشتاری : بررسی موضوعی آثار سینمایی بهمن فرمان آرا در "رمان نو" فارسی و فرانسوی

• Auteur / Autrice : Nahid Gohari
• Direction : Aude Locatelli
• Type : Thèse de doctorat
• Discipline(s) : Littérature générale et comparée
• Date : Soutenance le 20/10/2017
• Etablissement(s) : Aix-Marseille
• Ecole(s) doctorale(s) : Ecole doctorale Langues, Lettres et Arts (Aix-en-Provence ; 2000-....)
• Jury : Président / Présidente : Yves Landerouin
• Jury : Examinateurs / Examinatrices : Caroline Renard
• Jury : Rapporteurs / Rapporteuses : Odile Gannier

Mots clés

Mots clés contrôlés

Critique et interprétation

Farmanara, Bahman (1942-....)

Nouveau roman

Cinéma -- Art d'écrire

Cinéma et littérature

Mots clés libres

Adaptation

Cinéma « de Nouveau Roman »

Cinéma iranien

Ecriture cinématographique

Frontière

Hybride

Moderne

Nouveau Roman

Société problématique

Transformation

Adaptation

Border

Cinematographic Writing

Iranian Cinema

Mixed

Modern

New Roman

New Roman’s Cinema

Problematic Society

Transformation

انطباق سینمایی

سینمای رمان نو،

سینمای ایران، مرز

دوگانه، مدرن

رمان نو، جامعه متزلزل

تحول

Résumé

Dès son apparition, l’écriture romanesque a subi de nombreux changements aussi bien au niveau de la forme que du fond, mais l’écriture romanesque s’est trouvée face à une nouvelle dimension au vingtième siècle du fait du progrès des sciences et des technologies qui ont apporté notamment le cinéma. L’influence des techniques cinématographiques sur l’écriture et la collaboration des Nouveaux Romanciers – nous pensons notamment à Alain Robbe-Grillet et Marguerite Duras, Houshang Golshiri ou encore à des cinéastes français et iraniens comme Alain Resnais et Bahman Farmânâra – ont mené à la naissance d’une écriture transmodale et à celle de textes hybrides qui représentent des caractéristiques des récits à la fois littéraires et cinématographiques. Ainsi, nous pourrions confirmer la théorie avançant que le cinéma est l’écriture de demain, adaptée aux besoins de l’homme moderne entré dans l’Ère de soupçon. Ainsi, cette écriture partant du point de vue du personnage et rendant de ce fait toute structure spatio-temporelle brouillée – en particulier dans l’œuvre de Farmânâra – permet un rapprochement structural entre les scénarios et le Nouveau Roman, permettant alors de peindre une nouvelle image de l’homme égaré dans une société problématique, celle de notre époque.

Since its birth, novel writing has gone through many changes, not only in its shape but also in its content. In the twentieth century, novel writing and especially cinema evolved impressively due to the technological and scientific progress. The influence of cinematographic techniques on the writing and the collaboration with the New Novelists - such as Alain Robbe-Grillet and Marguerite Duras, Houshang Golshiri, and French and Iranian filmmakers such as Alain Resnais and Bahman Farmânâra - led to the creation of a trans modal writing and to the appearance of hybrid texts that both include characteristics of literary and cinematographic narratives. We must accept the theory that cinema is the writing of tomorrow and that the modern man is facing the Era of suspicion. Nevertheless, this kind of writing illustrates a structural similarity particularly between the work of Farmânâra and the New Roman scenarios, especially from the point of view of the character. As a result, we have a scrambled structure in the space and in the time dimension. This context allows us to create a new image of a man who is lost in the modern problematic society.

رمان از آغاز پیدایش همواره شاهد تغییراتی در فرم و محتوا بوده است .با این حال به کمک گسترش علوم متفاوت و تکنیک های سینمایی، این این تغییرات در قرن بیستم ابعاد تازه ای به خود گرفته است تاثیر تکنیک ھای سینمایی بر روی نوشتارو مشارکت رمان نو نویسندگانی چون آلن رب گریه و مارگاریت دوراس در فرانسه و ھوشنگ گلشیری در ایران با سینماگرانی چون آلن رنه فرانسوی و بھمن فرمان آرای ایرانی، منجربه تولد نوعی نوشتار چند وجھی و متون مختلط گردید که معرف خصوصیات ھردو ژانرسینمایی و ادبی می باشد. . بدین ترتیب این تئوری که سینما نوشتار فرداست مطرح میگردد. نوشتاری که خود را با نیازھای انسان مدرن که در عصر شک وارد شده است، تطبیق داده است. بررسی این نوشتار از نقطه نظر پرسوناژ، ساختار زمان و مکان و ... د ر آثار بهمن فرمان آرا و مقایسه ی آن با برترین رمان های نو، رب گریه ، بوتور، دوراس و ھمچنین برخی از کتاب ھای گلشیری که بعضا توسط شخص فرمان آرا اقتباس گردیده اند، علاوه بر نشان دادن نزدیکی سناریوھای وی با رمان نو ، مبین تصویر دیگری است ازاین انسان سرگشته درجامعه پر از دشواری عصر حاضر